Aan alle leuke dingen komen een einde.....

Vanuit Turkije, een van mijn favo landen, mijn laatste bericht!

De vlucht van Bangkok naar Istanbul verliep goed. Tijdens de vlucht zat ik naast een Turks meisje van dezelfde leeftijd. Erg gezellig! Ze was zo aardig dat ze mij met de taxi bij mijn vriendin Hilal afzette. Dan merk je meteen dat je weer in Turkije bent, de Turkse gastvrijheid!

In Istanbul was het erg leuk om bij Hilal te verblijven. Van low budget backpacken ga je naar wat meer luxe! Zo heeft Hilal mij samen met haar zusje op de eerste avond naar de hipste club van Istanbul genomen, Reina! Dat realiseerde ik me maar al te goed toen ik voor een malibu cola 15 euro moest betalen. Daar gaat de helft van mijn normale dagbudget ;-). Reina is gaaf, met name door de ligging aan de Bosphorus. Daar sta je dan in een club vol luxe, glitter en glamour. Heel wat anders dan een backpackerscafe in Bangkok!

Hilal heeft mij meegenomen naar diverse culturele dingen, maar juist ook naar dingen waar toeristen niet komen. Ik ben al eens eerder in Istanbul geweest, dus voor mij was het geen must om speciale dingen te zien. Echter een boottour op de boshporus had ik nog nooit gedaan. Dit was relaxed, met name door mijn Turkse gids Hilal.
's Avonds zijn we naar een concert van een of andere diva uit Turkije geweest. Met 72 plastisch chirurgische operaties spant zij de kroon. De overige dagen heb ik heerlijk gerelaxed in Istanbul. Hilal moest werken. Leuk voor mij om haar werk te kunnen zien, want zij is namelijk sportverslaggever voor een Turkse zender. Is erg komisch om een vriendin op tv te zien, met name omdat ze dan zo serieus is en zo ken ik haar helemaal niet!

Van Istanbul ging mijn reis verder naar een van mijn lievelingssteden ter wereld, Izmir. Zoals velen weten, heb ik hier 6 jaar geleden een half jaar gestudeerd. Het was erg vreemd om weer terug te zijn. Ik reed langs mijn universiteit met de bus, dit is op een berg in de middle of knowwhere, en nu stonden er in ene 4 uni's naast. Herinneringen schieten te boven en dan lijkt het net of het pas geleden is dat je dat allemaal hebt meegemaakt. Vanuit Izmir ben ik doorgegaan naar Çesme. In Çesme hebben de ouders van mijn vriendin Betul een zomerhuis. Al 6 jaar lang word ik utgenodigd, maar telkens kwam het er niet van. Bij aankomst in Çesme werd ik ontzettend leuk verwelkomd door Betul, haar ouders en haar broer en zijn vriendin. We zijn gezellig gaan ontbijten. Daarna zijn we met het zeilboot van haar vader gaan zeilen. Betul, Hassan (haar broer), Eylem (vriendin van dr broer) en Bulent (een vriend van mij en Betul) gingen mee. Çesme is een vakantiedorp voor de rijkere turken en dat merk je goed. Tijdens het varen hebben we de boot stil gelegd bj een van Çesme's populairste beachclubs Sole Mare. Hier zitten de rijkere turken te genieten van alcoholische drankjes en luxe versnaperingen. Dit is heel wat anders dan India en Nepal! De volgende dag zijn we terug naar Izmir gegaan, omdat Betul voor haar werk naar Istanbul moest. Aangezien Betul 1,5 dag weg ging, ben ik op de uitnodiging van Bulent in gegaan om bij hem te verblijven. Hij heeft namelijk een zwembad bij zijn appartement en een super tv en dolbi surround system. I love movies! Met Bulent ben ik gezellig uit eten geweest in mijn favo tent van 6 jaar geleden, Reci's. Toen was het een van Izmir's populairste tenten, nu echter niet meer. Maar voor mij wel! De economie gaat zo snel, dat er zoveel westerse invloeden, clubs, restaurants, winkels te vinden zijn. Persoonlijk vind ik dat best jammer.

Vanuit Izmir heb ik de nachtbus gepakt naar Alanya. Tijdens deze busreis had ik dezelfde bus attendant als van Istanbul naar Çesme. Twee uur voor aankomst in Alanya probeerde hij mij dit te vertellen. Ik maar lief glimlachen, want zijn Engels was zo slecht dat ik er aan het begin niks van begreep. Dan maar op zijn Turks. Gevolg was dan ook dat ik van deze meneer in ene heel veel aandacht kreeg. Meer aandacht dan ik wilde. Uiteindelijk kreeg ik een servet met de tekst: I love you. My name is Burça. Toen realiseerde ik me weer dat ik in Turkije ben en dat ook hier net als in India, mannen af en toe last hebben van hun libido! Hier zat ik helemaal niet op te wachten en ik heb hem dan ook maar de laatste 2 uur genegeerd door te gaan slapen en net of te doen dat ik zijn gebrekkige Engels niet verstond.


In Alanya heb ik na 8 maanden mijn ouders weer gezien! Ontzettend leuk uiteraard! Zij hebben mij 4 dagen lang verwend, dus het woord backpacken kan ik niet echt gebruiken bij Turkije. Bedankt paps en mams! Tevens ben ik in Alanya veel bekenden tegengekomen. Zo kennen wij hier een Turkse kapper al meer dan 15 jaar. Hj heeft nu een dochter van 12 jaar, die ik van baby af al ken. Nu is zijn dochter op dezelfde leeftijd toen hij mij en mijn ouders voor het eerst leerde kennen. Ik heb hen al vier jaar niet gezien, was leuk om hen weer te ontmoeten. In Alanya ben ik tevens op stap geweest. Dit was erg gezellig, misschien wel te gezellig, aangezien ik alles zag draaien in mijn bed vanwege de Turkse vodka. De volgende dag realiseerde ik me ook weer, waarom ik dit niet vaak dronk in Turkije. Uiteraard ook de geweldige voetbal match NL - Italie gezien. Met een Oranje legioen zaten we bij het restaurant van ons hotel te kijken. Het restaurant was oranje versiert voor deze gelegenheid. Dan voel je de Nederlandse nationale trots naar boven komen, geweldig! De Turken ook blij, nu hadden ze namelijk wat te juichen. Turkije - Portugal was natuurlijk een afgang voor Turkije. Mijn vriendin Hilal mailde mij na de overwinning dat ze voor Oranje is geworden.

Gisterenavond ben ik met de nachtbus vanuit Alanya naar Istanbul vetrokken. 15 uur bussen...ben blij dat het even mijn laatste bus is voor een tijd. Aan de lange busreizen wen je nooit. In deze busreis heb ik nog een Rus ontmoet. 10 minuten duurde het om duidelijk te maken dat ik uit Nederland kwam en dat het Russische voetbal team een Nederlandse coach heeft. Nu snap ik waarom dat laatste vooral niet duidelijk werd. Guus spreken zij uit als Kuzie. Dus als je ooit naar Rusland gaat en over voetbal wilt praten. Kuzie Hiddink. Dankzij deze Rus kreeg ik tevens een flash back naar het begin van mijn reis. Hij stonk namelijk zo naar de alcohol en was ook alcohol aan het nuttigen in de bus. Dit deed mij denken aan dag 1 in Rusland, Moskou. Mijn eerste dag als backpacker. Ellie en ik namen de bus naar ons hotel in Moskou. De bus deed er ontzettend lang over, vanwege de files in de stad. In de bus waren diverse mannen alcohol aan het drinken. Dit is de normaalste zaak in Rusland. Alcohol en Russen= een woord!

Dankzij deze Rus kwamen alle bijzondere en mooie gebeurtenissen van mijn reis weer naar boven. Ik heb ontzettend genoten van mijn reis en de mensen die ik allemaal ontmoet heb! In mijn eerste weblog beschreef ik wat ik allemaal ging doen. Het is nog veel meer geworden. Mijn belevingen hebben mijn verwachtingen overtroffen. Ik ben niet veranderd, maar ben wel rijker geworden dankzij deze ervaring. Dan zullen de meeste misschien nu denken: rijker, blutter zul je bedoelen. Rijkdom is voor mij niet uit te drukken in geld, maar in andere dingen zoals o.a. vriendschappen, ervaringen, gevoel, kleine dingen, liefde en je hart volgen! Bedankt iedereen voor het lezen en krabbellen van mijn weblog. Ik heb het met alle liefde en plezier geschreven. Ik hoop dat ik jullie heb meegenomen in mijn avontuur! In het bijzonder wil ik mijn langdurige reisgenoten bedanken: Ellie, Roos, Marjolein, Walter, Elisa, Sebastiaan en Willemijn. Thanks! Het was super om met jullie te reizen. Daarnaast tevens mijn mede-vrijwilligers en vriendinnen van mijn Nepal tijd: Kyra, Hendrieke, Anja, Pascal, Sam, collega's TLR en vrijwilligers crossborders! Bedankt!

Morgen om 16.30 uur kom ik aan op Nederlandse bodem. Ik kan niet wachten om mijn familie, broer, opa, vriendinnen en vrienden weer te zien! En vanaf maandag op zoek naar een nieuwe job! Ik kijk er naar uit om weer aan de slag te gaan! Hierbij, als iemand een leuke en uitdagende vacature weet in de marketing en communicatie, ik hoor het graag! Turkije is ook een mogelijkheid!

Nu nog even genieten van mijn laatste avond en dag Turkije. Vanavond de voetbalwedstrijd van Turkije kijken en morgen met Hilal mee naar de werk,voordat ik naar de luchthaven ga.

Veel liefs vanuit Istanbul!

Ps, de laatste foto's mogen uiteraard niet ontbreken!